Από σήμερα σε επανέκδοση στο Ζέφυρο.
Θυμάμαι πόσο μου άρεσε όταν την πρωτοείδα. Τεταρτοετής φοιτητής, σε ένα
θερινό σινεμά κοντά στο σπίτι μου, στην αρχή της Ιπποκράτους. Και η σκηνή που
οι δυο απατημένοι εκδικούνται μου έμεινε αξέχαστη.
Ο Μίμι από απολυμένος εργάτης ορυχείου στην πατρίδα του (ψήφισε λάθος
κόμμα) βρίσκεται εργάτης στης οικοδομές στο Τορίνο. Θα βρεθεί μπλεγμένος, αλλά
θα ξεμπλέξει και θα βρεθεί βιομηχανικός εργάτης, μεταλλουργός. Οι απειλές και
οι υποσχέσεις της μαφίας έπιασαν τόπο.
Τη γυναίκα του, την ντροπαλή Ροζαλία, την άφησε στην Κατάνια. Εδώ θα τα
φτιάξει με την Φιόρε, θα κάνουν μάλιστα και ένα παιδί. Όμως η μαφία τον θέλει
πίσω στην Κατάνια, και εκεί τα πράγματα περιπλέκονται. Πρέπει να κρύψει τη
Φιόρε. Αλλά, απαίτηση της Φιόρε, δεν θέλει να έχει σεξουαλικές σχέσεις με τη
γυναίκα του. Προφασίζεται τον κουρασμένο. Αυτή, παρατημένη, θα ενδώσει στην
πολιορκία του ενωμοτάρχη και θα μείνει έγκυος. Όταν το μαθαίνει ο Μίμι, γίνεται
έξαλλος, ξεχνώντας ότι την έχει ήδη κερατώσει ο ίδιος. Μανιασμένος ουρλιάζει
ότι την κεράτωσε κι αυτός. Το μαχαίρι που του πέταξε πέρασε ξυστά δίπλα του και
καρφώθηκε στην πόρτα. Αρπάζει άλλο, και προσπαθεί να τον μαχαιρώσει.
Η ταινία απολαυστικότατη, αλλά πικρό το τέλος. Τα θέματα που πραγματεύεται
είναι ο συμβιβασμός και ο πουριτανισμός, ο έρωτας και η απιστία, και πρώτα απ’
όλα η αίσθηση περί τιμής, ενώ το πολιτικό βρίσκεται σε δεύτερο πλάνο.
Posts
No comments:
Post a Comment