Michael Winterbottom, 9 songs (2004)

Michael Winterbottom, 9 songs (2004)

  Είναι η τέταρτη ταινία που βλέπω του Michael Winterbottom, μετά το «In this world», το «Trishna» και το «Welcome to Sarajevo».

  Η ταινία αυτή δεν έχει καμιά σχέση με τις προηγούμενες. Ή μάλλον έχει μια σχέση, ότι και αυτή τοποθετείται σε ένα διαφορετικό χώρο από τις προηγούμενες, το Λονδίνο.

  Η ταινία, με τις τολμηρές σκηνές της, θα εικονογραφούσε καλύτερα το «50 αποχρώσεις του γκρι», που η κινηματογραφική μεταφορά του ήταν ένα ρομάντζο χωρίς τολμηρές ερωτικές σκηνές.

  Πάρα πολλές ταινίες έχουν μια δυο τολμηρές ερωτικές σκηνές, είναι ένα από τα υλικά που προβλέπει η συνταγή για την επιτυχία της ταινίας, αυτή όμως ήταν στο μεγαλύτερο μέρος της ερωτικές σκηνές διαφόρων τύπων, με 9 τραγούδια σε ιντερμέτζο που εικονογραφούσαν τη φάση της σχέσης.

  Μου το είπε ο Γιάννης και δεν το πίστευα: πολλοί σκηνοθέτες απαιτούν από τους ηθοποιούς πραγματικό σεξ. Σίγουρα δίνει μεγαλύτερη αυθεντικότητα, αλλά τα ταίρια των ηθοποιών, εκτός και αν είναι ταίρι και εκτός πλατώ, πώς να το εισπράττουν άραγε; Είχα την υποψία, αλλά στην τελευταία σκηνή πείσθηκα. Εξάλλου το γράφει και η βικιπαίδεια. Θα παραθέσω την πιο ευνοϊκή κριτική του Guardian:  "Nine Songs looks like a porn movie, but it feels like a love story. The sex is used as a metaphor for the rest of the couple's relationship. And it is shot with Winterbottom's customary sensitivity.