Νοιώθω συγκινημένος. Ο αργαλειός της μάνας μου. Αμπαλαρισμένος δεκαετίες στην αποθήκη, τον πήρε ο φίλος μου ο Γιώργης ο Μανιαδάκης και τον έστησε σε ένα δικό του χώρο. Η μάνα μου ήταν περαματίστρα, δηλαδή "έστηνε" το αργαστήρι, αλλιώς το ανυφαντικό, για να μπορεί μετά η υφάντρα να υφάνει. Κάθε υφαντό είχε δικό του στήσιμο. Ο Γιώργης με ρώτησε αν είχε αφήσει κανένα τετράδιο με σημειώσεις. Δεν άφησε, τα ήξερε όλα από μνήμης. Όπως ήξερε και τον Καπετάν Καζάνη και την Κριτσωτοπούλα.
Posts
No comments:
Post a Comment