Hiner Salem, Vodka lemon
Έγραψα μια βιβλιοκριτική για το βιβλίο του «Το τουφέκι του πατέρα μου». Τώρα η ταινία. Νομίζω οι σκηνοθέτες χωρίζονται στους εικαστικούς και στους ατμοσφαιρικούς, στο ακραίο κινηματογραφικό στυλ. Ο Σαλέμ ανήκει στους πρώτους. Η υπόθεση διαδραματίζεται σε ένα χιονισμένο ορεινό κουρδικό χωριό, κάπου στην Αρμενία. Δεν βλέπουμε άνοιξη, μόνο χειμώνα, το χιόνι είναι ο πρωταγωνιστής.
Η ταινία ξεκινάει σαν ειδύλλιο, ανάμεσα σε ένα άντρα και μια γυναίκα, χήρους, που πηγαίνουν συχνά στο κοιμητήριο όπου είναι θαμμένοι οι σύζυγοί τους. Στο τέλος η ταινία σκοτεινιάζει: Ο σύζυγος της εγγονής είναι έτοιμος να την παρατήσει, και ο πατέρας της, ο γιος του χήρου, τον σκοτώνει. Η κόρη της χήρας, που εκπορνεύεται, τσακώνεται με τον εραστή της. Η μητέρα της μένει χωρίς δουλειά καθώς ο ιδιοκτήτης της καντίνας Vodka lemon την κλείνει, θεωρώντας την ασύμφορη. Το τέλος είναι κουστουριτσιστικό: οι δυο χήροι κάθονται μπροστά στο πιάνο και παίζουν για τέσσερα χέρια, ενώ το πιάνο μαζί με το σκαμνί που κάθονται κυλάει στον δρόμο.
Ελάχιστοι διάλογοι, με την κάμερα να αποφεύγει να κινείται. Και άσπρο, πολύ άσπρο, ανθρωπιά, αλλά και αγριότητα.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
No comments:
Post a Comment